Als 20 - jarige ben ik in de jaren 80 voor het eerst naar Portugal gegaan. Naar Madeira, waar ik als gids en hostess werkte. Ik werd meteen verliefd op de taal, de bevolking en het land zelf. Maar ja, Madeira is natuurlijk maar een vrij klein eiland, dus moest en zou ik ook de rest van Portugal leren kennen. Tot op de dag van vandaag ga ik als het even kan, meerdere keren per jaar naar Portugal, al is het maar een paar daagjes. "Matar as saudades"... Ik heb op meerdere plaatsen in het land gewoond en gewerkt en spreek de taal  inmiddels vrij vloeiend.  Ik ken het land  van noord tot zuid en van oost naar west, waarbij ik wel moet zeggen dat enkele kleinere eilanden van de Azoren nog steeds op mijn verlanglijstje staan. Ik heb in Portugal in de toeristenindustrie gewerkt maar ook bij slachtofferhulp. Verder ben ik nog steeds actief in Portugal met voorlichting  geven over gedrag voortkomend vanuit  een psychosegevoeligheid aan betrokkenen, naasten en hulpverleners. Dit is ook het werk wat ik in Nederland "doe". 

Ik ben getrouwd met  Bertil, die er voor velen uit ziet als een Portugees ( "cara portuguesa" : donker, niet zo lang)  maar toch echt Nederlands is. Mensen die mijn passie voor Portugal kennen, maar mijn gezin niet zo goed, geven vaak aan "dat hij wel erg goed Nederlands spreekt". Grijns, dat vinden wij ook. In Portugal begint men steevast heel snel Portugees tegen hem te praten, er van uitgaande dat hij Portugees is. Nu kan hij de taal best goed volgen, maar in onze beginjaren samen was dit vaak hilarisch. Want hij kon er geen touw aan vast knopen. Verder sleep ik nog zo vaak mogelijk mijn ouders mee naar Portugal. Elke minuut dat ik van hun gezelschap mag genieten, benut ik ten volle.

Daarnaast hebben mijn man en ik vele jaren geleden een stukje grond gekocht in het zuiden, waar we langzaam maar zeker aan werken om er onze vakanties door te brengen en hopelijk er later samen heel oud mogen worden.

Verder heb ik nog een liefzoon, Siem. Hij is vanaf dat  hij nét 3 jaar was mijn liefzoon, de eerste keer dat we samen naar Portugal gingen was hij nét 4. Hij vond het een prachtig vakantieland en dat vindt hij nog steeds. Toen hij klein was vond hij Portugal erg fijn vanwege het lekkere eten en de oude dorpjes en kastelen. Hij is gek op vis en oh dan kun je in Portugal je hart ophalen. Nu is hij inmiddels 17, mij en Bertil boven het hoofd gegroeid, maar nog steeds weg van Portugal. Nu heeft hij ook meer oog voor de natuur, verlaten huisjes (een hobby van ons die te bekijken en te fotograferen) , en ook, jawel, nog steeds het lekkere eten en dan met name vis dus. En dit jaar (2018) voor t eerst zónder ons met een vriend daar op vakantie geweest . Dus dan moet het wel een leuk land zijn.

Vragen of opmerkingen? Klik hier.